I was five to six years old. I went to the bathroom one day, of course
اردستان. Haj Mirza Heidar Ali, the rest of the companions of Mazandaran, were also in the bath. I saw that his whole body and arms were pierced. I said, “Haji, what are these holes?”
They said, “Because you are a child, remember what I say. We were in the fort of Sheikh Tabarsi. There were 313 companions and the government forces could not do it for us. They used the trick to seal the Qur’an that we have no war.” The Holy Prophet said, “These will deny the Qur’an and attack you. But do not fight;” They said,
“All of you will be martyred, except for 7 people who have to narrate the story of Sheikh Tabarsi Castle in order to be written in history.” “Everyone does not want to be killed, BBB, go,” they said. We said, “We have come to shed this incredible blood for the right path.”
“Finally, after fighting for several days and nights, hungry and thirsty, because they had sealed the Qur’an, we stopped fighting and started eating food, which they spilled and martyred everyone.”
Later, one by one, the corpses were beheaded and beheaded.
We did not dare to breathe among the corpses for six whole days.
After six days we raised our heads, it was noticed that human beings are not there and the smell of blood and the stench of corpses can not live
. Seven of us went into the forest and ate grass for seven whole months
. After seven months, one of our friends found us and took us home and prepared food, and we brought the spoon to our mouths, vomiting from the smell of food.
We said, “Bring us some clover and clover. They said, “Eat slowly, you will get used to it.”
And finally, after a while, we got used to eating.
They prepared seven dervish clothes for us and said,
“Each of you go home and define the case of Sheikh Tabarsi Castle.”
Haj Mirza Haidar Ali used to say, “When I arrived in Ardestan, it was midnight.
I went to the door of our house. I knocked on the door. My mother said, “Who? I said, “It is Haidar Ali; Open the door. My mother said,
“I will not open the door. You went and became a martyr in the right path.
Why did you come back? »
I said, “Mother, open the door. I get naked. Look at my body.
“If I had been martyred, accept it, and if not, whatever you say is true.” “My son, I dissolved my milk,” he said as he undressed and looked at my perforated body.
Meanwhile, Mirza Heidar Ali told me, “My son, the day will come when cities will come closer to each other and talk about each city, another city will hear
. They will draw a string between the cities of the universe and speak through that string. “And they also said,” A winged man descends from the air. I am not at that time; But you will be and you will notice these things. And peace. “
(Badie song, October 1972, serial number 187, page 147)
پنج الی شش ساله بودم . روزی به حمّام رفتم ، البتّه در اردستان . حاج میرزا حیدرعلی ، بقیّةالسّیف اصحاب مازندران ، نیز در حمّام بودند . دیدم تمام بدن و دست‌های ایشان سوراخ سوراخ است . گفتم ، ” حاجی ، این سوراخ‌ها چیست ؟” فرمودند ، ” چون تو بچّه هستی ، این مطالبی که می‌گویم به خاطرت بسپار . ما در قلعۀ شیخ طبرسی بودیم . یاران 313 نفر بودند و قوای دولتی از عهدۀ ما بر نمی‌آمدند . آنها به نیرنگ متوسّل شده قرآن را مهر نمودند که ما جنگ نداریم . حضرت قدّوس فرمودند ، « اینها منکر قرآن خواهند شد و به شما حمله خواهند کرد . لیکن شما جنگ نکنید ؛» فرمودند ، « همۀ شما را شهید خواهند کرد مگر تعداد 7 نفر که بایستی جریان قلعه شیخ طبرسی را نقل کنند تا در تاریخ نوشته شود .» فرمودند ، « هر کس مایل نیست کشته شود BBB ، برود.» ما گفتیم ، « آمده‌ایم این خون ناقابل را به راه حق بریزیم .» ” بالاخره ، پس از آن که چند شبانه‌روز گرسنه و تشنه جنگیده بودیم ، چون قرآن را مهر نموده بودند دست از جنگ کشیدیم و مشغول خوردن غذا شدیم که ریختند و همه را شهید نمودند . بعداً به یکی یکی نعش‌ها سر می‌زدند و سرها را می‌بریدند . ما تا شش روز تمام در میان نعش‌ها جرأت نکردیم نفس بکشیم . بعد از شش روز سر را بلند کردیم ، ملاحظه شد که آدمی‌زاد در آنجا وجود ندارد و از بوی خون و تعفّن نعش‌ها نمی‌شود زندگی کرد . هفت نفری رفتیم در داخل جنگل و هفت ماه تمام در داخل جنگل علف خوردیم . بعد از هفت ماه یک نفر از احباب ما را پیدا کرد و ما را به منزل خود برد و غذایی تهیّه کرد و ما قاشق را تا دهان می‌آوردیم ، از بوی غذا استفراغ می‌کردیم . گفتیم ، «برای ما ینجه و شبدر بیاورید . » گفتند ، « یواش یواش غذا بخورید ، عادت خواهید کرد .»” و بالاخره پس از چندی به خوردن غذا عادت کردیم . هفت دست لباس درویشی برای ما تهیّه نمودند و گفتند ، ” هر کدام شما بروید در وطن خود و قضیه قلعه شیخ طبرسی را تعریف کنید .»”حاج میرزا حیدرعلی می‌گفت ، ” وقتی که من به اردستان رسیدم ، نصفه‌های شب بود . رفتم به درب منزلمان رسیدم . دقّ‌الباب کردم . مادرم گفت ، « کیست ؟ » گفتم ، « حیدرعلی است ؛ درب را باز کن . » مادرم گفت ، « درب را باز نمی‌کنم . تو رفتی و در راه حق شهید بشوی . چرا مراجعت کردی ؟ » گفتم ، « مادر درب را باز کن . من لخت می‌شوم . تو بدن مرا ملاحظه کن . اگر شهید شده بودم قبول کن و اگر نه هر چه تو می‌گویی درست .» من وقتی که لخت شدم و بدن سوراخ سوراخ شده‌ام را ملاحظه کرد ، گفت : « پسرم ، شیرم را حلالت کردم .»”و ضمناً میرزا حیدرعلی به بنده فرمودند ، ” پسرجان روزی خواهد آمد که شهرها به هم نزدیک بشوند و از هر شهری حرف بزنند شهر دیگری خواهد شنید . یک ریسمان بین شهرهای عالم خواهند کشید و به وسیلۀ آن ریسمان صحبت خواهند کرد .” و نیز فرمودند ، ” از هوا آدم بالدار فرود می‌آید . من در آن زمان نیستم ؛ امّا شماها خواهید بود و این مطالب را ملاحظه خواهید کرد . و السّلام .”( آهنگ بدیع ، مهر 1341 شمسی ، شماره مسلسل 187 ، صفحه147 )
دیانت بهائی را بشناسیدو فیلم های برای آشنایی با دیانت بهائی 