2 thoughts on “بعثت حضرت اعلی”

1. توجه کنيد که دو ظهور به فاصله ۹ سال اتفاق افتاد، و در اين مورد نيز حديثي نقل شده است که اين مسأله را تأييد مي کند
   طبق كتب آسماني همچون تورات و قرآن، پيامبران قبل به مدت حدود ۶۰۰۰ سال، در دوره اي كه باحضرت آدم شروع و با حضرت محمد خاتمه مي يابد، انسان ها را از بت پرستي منع و به يكتا پرستي دعوت كردند.

   چنانكه اديان بابي و بهائي اشاره كرده اند، اين دوره ۶۰۰۰ ساله، به دوره كودكي بشر تشبيه شده است.

   در اين دوره ۶۰۰۰ ساله كه به آن كُورآدم گفته مي شود، پيامبران، بشر را آماده كردند تا در پايان دوره مزبور (يعني آخرالزمان و قيامت دوره ۶۰۰۰ ساله
   آدم تا خاتم) به دوره بلوغ و جواني خود وارد گردند.
   درحقيقت، آخرالزمان به معناي پايان دوران بشر نيست، بلكه منظور، پايان دوره ۶۰۰۰ ساله مزبور و شروع دوره اي به مراتب عظيم ترمي باشد.

   ورود به مرحله جديد بلوغ بشري، پس از بيش از ۶۰۰۰ سال كودكي، به قدري حساس و مهم بود و لزوم آمادگي براي تغييرات عظيم در فرهنگ بشري در بعد جهاني، بقدري حياتي بود و به چنان قواي روحاني شديدي احتياج داشت كه نياز بود دو ظهور پي در پي واقع شود.

   حضرت باب اول ظاهر شدند تا علف هاي هرز خرافات و پيرايه هائي را كه توسط بعضي غافلين درطول ۶۰۰۰ سال درگلستان اديان آسماني وجامعه بشري روئيده بود، از بين ببرند و همه را آماده كنند تا پس از ايشان، حضرت بهاء الله با ظهورشان، دانه درخت نظم جديد بشري را در آن بكارند تا طبق وعده انبياء قبل، بمرور ثمرات آن، كه صلح و بلوغ و عدالت و وحدت جهاني خواهد بود، آشكارگردد.

   در تمام متون مقدسه اديان قبل نيز به اشاره يا به صراحت، تاريخ ورود به مرحله جديد بلوغ مزبور، ذكر گرديده و فاصله نزديك بين اين دو ظهور نيز مورد تأكيد قرار گرفته است.

   همان طور که ذکر شد، تمامي اديان قبل به دو ظهور بشارت داده اند: ايليا و رب الجنود در دين يهودي، هوشيدر ماه و شاه بهرام يا سيوشانس در دين زردشتي، يوحناي معمدان و مسيح در دين مسيحي، قائم و رجعت حسيني در دين اسلام اهل تشيع، و مهدي و مسيح در دين اسلام اهل تسنع.
   بنابراين اين دو ظهور که در تاريخ اتفاق افتاده، خيلي عجيب و دور از ذهن نبوده،
   بلکه تمام اديان منتظر آن بوده اند.

   در واقع اين دو ظهور که در ارتباط بسياري نزديکي با يکديگر قرار دارند، يک ظهور محسوبند که در حقيقت ظهور اول براي ايجاد آمادگي ذهني در مردم بوده است تا شرايط ظهور ثاني فراهم شود.

   احاديث و همچنين آيات قرآن و کتب آسماني ديگر که همه اشاره به دو ظهور پياپي کرده اند، بسيار ند.

   جالب است که شاه نعمت الله ولي نيز به اين موضوع اشاره کرده است:

   در سال غرس من دو قران ميبينم
   دين نوع دگر گردد و اسلام دگر

   وز مهدي دجال نشان ميبينم
   اين سر نهان است، عيان ميبينم

   در اين ابيات، غرس به حروف ابجد معادل ۱۲۶۰ است که مطابق سال بعثت حضرت باب در شيراز است.

   همچنين مقصود از مهدي، حضرت باب است و دجال همان حاجي ميرزا آغاسي صدر اعظم است.

   برخي ديگر از اين بشارات در ادامه ذکر مي شوند. قرآن فرموده:”ونفخَ في الصُّورِ َفصَعقمن في السماواتومن في اْلأَرضِ ِإلَّا من شَاء اللَّه ثم ُنفخَ فيه ُأخْرى َفإِذَا هم قيام ينظُرون”
   يعني”و در صور دميده می شود پس هر كه در آسمانها و هر كه در زمين است بيهوش درمى افتد مگر كسى كه خدا بخواهد، سپس بار ديگر در آن دميده مى شود و بناگاه آنان بر پاى ايستاده می نگرند.
   پس در روز قیامت دو بار در صور دمیده می شود.”

   در جاي ديگر حديثي است که مي فرمايند:”بەراستی میگویم کە بعد از قائم، قیوم ظاهر خواهد شد”

   همچنین در قرآن میفرماید:ولقَد آَتيَناك سبعا من اْلمثاِني واْلقرآن اْلعظيم”[٩٣]
   یعنی “و بە راستی بە تو سبع الثمانی و قرآن بزرگ را عطا کردیم.
   برخی از علما، دلیل تکرار دو بار”هفت” را در آیه، نزول فاتحه میدانند که دو بار نازل شده است، ولی با توجه به محتویات این سوره معنی اصلی چیز دیگری است.
   حضرت عبدالبهاء در موردمیفرمایند:
   مقصد سر احديت است و فيض رحمانيت و آن اشاره به ظهور بعد است که ذوالحرف اسبع تکرار پيدا کرده است. حروف سبع اول “علي محمد” و سبع مکرر ثاني “حسين علي”. اين است معني سبع مثاني يعني هفتي که دو بار تکرار شدە است.

   بنابراين آيه مزبور به تعداد حروف نام هاي حضرت باب (علي محمد) و حضرت بهاءالله (حسين علي) اشاره داشته که هر دو برابر”هفت” هستند.

   در روايتي از “بخاري” که از مفسرين معروف اسلام است، نقل شده است که: “در آخر زمان خداوند با تمام جلال و عظمت خود بر نوع بشر ظاهر خواهد شد.لکن فقط معدودي به او روي ميآورند…آنگاه براي مرتبه ثاني ظهور خواهد نمود و ..و .. و

   LikeLike

   Reply

2. شهادت جناب ملاحسین
   مدت 116 روز از ورود جناب ملاحسین به قلعه گذشته بود که در روز نهم ربیع الاول هجری مطابق سال 1849 میلادی هنگام عصر لباس تازه در بر نموده عمامه مرحمتی حضرت اعلی را بر سر نهادند آنگاه در محضر جناب قدوس حاضر شده در نهایت خضوع بر زمین نشسته با او به مذاکره مشغول گردیدند تا آنکه ستاره صبح دمید در این هنگام ملاحسین دستور دادند که درب قلعه را باز نمایند ایشان سوار بر اسب شده با عده ای از یاران به قلب دشمن حمله ور گردیدند با آنکه گلوله مثل باران از هر طرف می بارید ایشان اعتنایی به این امر نداشته بلکه به سنگرها حمله نموده یکی پس از دیگری تسخیر نمودند همچنانکه به پیش می تاختند ناگهان پای اسبش به ریسمان یکی از چادرها که نصب کرده بودند پیچید و هدف گلوله سردار خائن عباسقلی خان لاریجانی گشته بر زمین افتاد .
   دو نفر جوان خراسانی که مراقب بودند ایشان را از زمین بلند کرده به قلعه بردند . در تاریخ نبیل مذکور است که ملا صادق و ملا محمد فروغی که در آن واقعه شرکت داشتند برای نبیل زرندی چنین تعریف کرده اند: 
   ملاحسین را که بیهوش شده بود در حضور قدوس گذاشته همه از اطاق بیرون آمدیم . جناب قدوس به میرزا محمد باقر امر فرمودند که درب اطاق را ببندد و هیچکس را به محضر ایشان راه ندهد ما از این فرمایش تعجب کردیم . چند لحظه بعد صدای جناب ملاحسین را شنیدیم که با جناب قدوس مشغول مذاکره و گفتگو میباشد . این گفتگو مدت دو ساعت طول کشید تعجب ما وقتی بیشتر شد که دیدیم میرزا محمد باقر خیلی مضطرب و پریشان است وقتی علت را از او سوال کردیم گفت که من پشت در اطاق ایستاده بودم و از سوراخ در به میان اطاق نگاه میکردم به محض اینکه جناب قدوس اسم ملاحسین را برد فورا ملاحسین برخاسته و مانند سابق با کمال خضوع و دقت فرمایشات قدوس را میشنید و به آنها پاسخ میداد .
   شنیدم که جناب قدوس به ایشان فرمود خیلی زود از ما جدا شدی و مرا در چنگال مردم خونخوار رها کردی . آنگاه جناب باب الباب به قدوس عرض کرد جانم بفدایت آیا از من راضی هستید ؟ پس از مدتی که صحبت آنان طول کشید جناب قدوس به میرزا باقر امر کرد که در اطاق را باز کند همینکه اصحاب مشرف شدند جناب قدوس فرمودند که من با ملاحسین خداحافظی کردم و درباره اموری چند مذاکره نمودم که پیش از این گفتگو نکرده بودیم . ما نگاه کردیم دیدیم جناب ملاحسین صعود نموده اند و آثار تبسم لطیفی در صورتشان پیداست چنین بنظر میرسید که در خواب هستند در موقع کفن و دفن جناب قدوس آمدند و جسد ملاحسین را در پیراهنش پیچیده دستور دادند که در قسمت جنوبی ضریح شیخ طبرسی قرار دهند .
   جناب قدوس آنگاه نزدیک جسد رفته بر صورت و چشمهای ملاحسین بوسه زده و فرمودند خوشا بحال تو که تا آخرین دقیقه حیات بر عهد و میثاق الهی ثابت و مستقیم ماندی امیدوارم که هرگز بین من و تو جدایی نیفتد . آنگاه جناب قدوس با دست خویش جسد مبارک جناب ملاحسین را در قبر گذاشتند و به اصحابی که نزدش بودند فرمودند که مدفن ایشان را باید از همه کس مستور و مکتوم دارید .
   چون خبر شهادت جناب باب الباب به حضرت اعلی رسید سبب حزن و اندوه بی پایان حضرتش گردید و الواح متعدد به اندازه سه برابر قرآن در مدح و تمجید و اظهار عنایت نسبت به ایشان از قلم مبارک نازل گردید و در یکی از الواح راجع به مقام ملاحسین می فرمایند : 
   “خاک زمینی که ملاحسین در آن مدفون است اندوه و غصه هر محزونی را به فرح و شادی تبدیل میکند و هر مریضی را شفا می بخشد.”
   حضرت ولی مقدس امرالله درباره اش میفرمایند:
   جوهر صدق و صفا و رافع رایت سوداء و آیت استقامت و شهامت انجم الساطع والبدر اللامع حضرت اول من آمن که به لقب مرآت اولیه ملقب و به شهادت قلم اعلی “لولاه ما استوی علی عرش رحمانیه و ما استقر علی کرسی صمدانیه” مفتخر و تربت مبارکش را طلعت اعلی پنج میل در پنج میل شفای هر مریض و سقیم فرموده چنین نفس نفیسی در مقاتله مازندران هدف تیر سردار غدار گشت.

   برگرفته از کتاب حروف حی تالیف هوشنگ گوهرریز

   LikeLike

   Reply

Leave a Reply Cancel reply

Enter your comment here...

Fill in your details below or click an icon to log in:

Email (required) (Address never made public)

Name (required)

Website

You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out /  Change )

You are commenting using your Twitter account. ( Log Out /  Change )

You are commenting using your Facebook account. ( Log Out /  Change )

Cancel

Connecting to %s

Notify me of new comments via email.

Notify me of new posts via email.

Δ